NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ RUCHOWA

Niepełnosprawność ruchowa to zaburzenie funkcji ruchowych człowieka, często spowodowane uszkodzeniem lub dysfunkcją układu nerwowego, chorobami uwarunkowanymi genetycznie, stanami pourazowymi, wadami wrodzonymi lub innymi przyczynami powodującymi obniżenie sprawności ruchowej”. Wyróżnia się trzy grupy przyczyn mogących prowadzić do wystąpienia tego stanu:

  • przyczyny pochodzenia mózgowego (np. dziecięce porażenie mózgowe, zaburzenia koordynacji ruchowej)
  • przyczyny pochodzenia rdzeniowego (np. choroba Heinego- Medina, paraplegia, wrodzone skoliozy, dystrofia mięśni
  • zniekształcenia wrodzone (np. stopa końsko-szpotawa).

Problemy, z jakimi borykają się dzieci z niepełnosprawnością ruchową zależą od rodzaju, stopnia niepełnosprawności i czasu jej wystąpienia.

Dzieci niepełnosprawne borykają się w swoim życiu z wieloma problemami i zazwyczaj potrzebują pomocy ze strony dorosłych. Oczywiście wszystkie dzieci powinny otrzymywać pomoc i wskazówki od dorosłych, ale sytuacja dzieci niepełnosprawnych jest pod ty względem znacznie bardziej złożona. Mamy tu na myśli nie tylko codzienne funkcjonowanie w domu, ale przede wszystkim możliwości edukacyjne dziecka.

Niepełnosprawność ruchowa może mieć negatywny wpływ na możliwości edukacyjne dziecka. Wynika to z faktu, że wszystkie zajęcia szkolne w jakimś stopniu wiążą się z ruchem. Nawet niewielki stopień trudności w poruszaniu się może być poważnym ograniczeniem dla dziecka z niepełnosprawnością ruchową – w większości przypadków wymagany jest dodatkowy sprzęt do poruszania się, wykonywania złożonych czynności manualnych, znoszenie barier architektonicznych i organizacyjnych, by dziecko mogło zostać w pełni włączone w życie klasy i szkoły.

Dla dzieci z niepełnosprawnością ruchową warto zorganizować wsparcie w następujących obszarach:

  • dostosuj otoczenie tak, aby uczeń mógł poruszać się samodzielnie
  • zorganizuj lub przystosuj i sprzęt szkolny tak, aby można było go w pełni wykorzystać. –
  • dostosuj środowisko pracy tak, aby dziecko mogło prawidłowo siedzieć, zwłaszcza dłużej i z mniejszym zmęczeniem.
  • modyfikuj materiały dydaktyczne do zmieniających się potrzeb dziecka
  • stosuj aktywizujące metody i formy pracy dydaktycznej i terapeutycznej.
  •  pomagaj rozwijanie zainteresowań i doświadczeń dziecka
  • zachęcaj do częstych spotkań towarzyskich i zawierania przyjaźni.
  • wspieraj chęć do eksperymentowania i wykazywania się samodzielnością – nie wyręczaj
  • ucz umiejętności kontroli emocji i radzenia sobie z porażkami i trudnościami